Aplikacja Castles.today jest gotowa dla Ciebie
Mury Teodozjusza w Stambule
Druga linia fortyfikacji strzegąca Konstantynopola od strony zachodniej, została wzniesiona za panowania cesarza Teodozjusza II (408-450 r. n.e.). Niedawno odkryta inskrypcja wskazuje, że budowa murów rozpoczęła się nawet wcześniej, za cesarza Arkadiusza (395-408 r. n.e.). Mury oddalone były o około 1,5 km na zachód od wcześniejszej linii fortyfikacji, zbudowanej za czasów Konstantyna Wielkiego.
Niedługo po ukończeniu Murów Teodozjusza zostały one poważnie uszkodzone przez dwa trzęsienia ziemi: w 437 i 447 roku. Ich naprawa była błyskawiczna, ponieważ Konstantynopolowi zagrażały wówczas wojska Hunów pod wodzą słynnego Attyli, pustoszące tereny Bałkanów. Przy pomocy stronnictw sportowych mury odzyskały świetność w przeciągu zaledwie 60 dni.
System umocnień składał się z wież połączonych murami, a wstęp do miasta zapewniały rozmieszczone wzdłuż fortyfikacji bramy. Mury Teodozjusza były podwójne, a pomiędzy umocnieniami zewnętrznymi i wewnętrznymi wykopano fosę. Baszty i wieże umieszczone na obu liniach umocnień uzupełniały się tak, by każdy odcinek murów był jak najlepiej chroniony.
Podstawą systemu obronnego, tworzonego przez Mury Teodozjusza, był mur wewnętrzny, o grubości wynoszącej 5 metrów i wysokości wahającej się od 8 do 12 metrów. Wzdłuż tego muru wznosiło się 96 baszt na planie kwadratu. Mur zewnętrzny, gruby na 10 metrów, strzeżony był przez 96 baszt o podstawie czworokątnej lub półkolistej.
W Murach Teodozjusza od strony południowej znajdowało się 10 bram, z których połowa przeznaczona była dla wojska, a druga połowa - dla ludności cywilnej. Do naszych czasów zachowały się następujące bramy: Brama Belgradzka, Brama Srebrna, Brama Mevlevihane, Brama Armatnia, Brama Adrianopolska (więcej o bramach)
Na końcu Murów Teodozjusza znajduje się Pałac Porfirogenetów (tr. Tekfur Sarayı) zbudowany znacznie później, bo dopiero w XIII wieku.
tekst: Izabela Miszczak - Turcja w Sandałach
