Zamek Yanagino (Goryokaku)
Położony na wyspie Hokkaido zamek Yanagino to jeden z niezwykłych zabytków historycznych Japonii. W całym kraju znany jest pod nazwą Goryōkaku i tak właśnie twierdza będzie nazywana w tekście poniżej. „Goryōkaku” to również inna nazwa zamku Tatsuoka, który znajduje się w mieście Saku (prefektura Nagano). Zwykle jednak mówi się tak wyłącznie o zamku Yanagino. Nazwa Goryōkaku nawiązuje do charakterystycznego kształtu fortecy, która została zbudowana na planie pentagramu. Z kolei nazwa Yanagino, oznaczająca dosłownie "pole wierzb", pochodzi od wierzb nekoyanagi (łac. Salix gracilistyla). Porastały one mokradła, na których wzniesiono zamek.
W przeciwieństwie do innych zamków japońskich Goryōkaku zostało zbudowane w europejskim stylu. Była to pierwsza taka twierdza w tym kraju. Na terenie twierdzy rozegrała się ostatnia bitwa w wojnie Boshin – konflikcie pomiędzy armią cesarza Meiji a wojskami lojalnymi wobec sioguna. Bitwę tę znamy obecnie pod nazwą „bitwa o Hakodate”. Z tego powodu zamek jest uważany za ważne miejsce historyczne.
W ciągu roku na terenie twierdzy odbywa się wiele wydarzeń. Stanowi ona też miejsce do obserwacji zmian pór roku i charakterystycznych dla nich zjawisk, takich jak kwitnące latem drzewa, jesienne czerwone klony czy też zimowe opady śniegu. Najbardziej jednak Goryōkaku znane jest z drzew wiśniowych. Dlatego też wiosną tłumy ludzi odwiedzają to miejsce. Ponieważ sakury na Hokkaido kwitną później niż na głównej wyspie Honsiu, warto odwiedzić zamek na początku maja i ponownie przeżyć hanami. Na dodatek w 2010 roku odrestaurowano biuro gubernatora Hakodate, a widok z wieży Goryōkaku Tower jest niezwykle malowniczy. To obowiązkowy przystanek dla wszystkich zwiedzających Hakodate, nie tylko ze względu na wartość historyczną.
Historia zamku rozpoczyna się u schyłku epoki Edo, w momencie zakończenia polityki izolacyjnej Japonii. Siogunowie z rodu Tokugawa prowadzili ją przez ponad dwieście lat. Jednakże w 1853 roku do Japonii przypłynęła flota komodora Perry’ego, znana również pod nazwą „czarne okręty”. Ameryka zażądała otworzenia się Japonii, co zaowocowało podpisaniem „paku o pokoju i przyjaźni” pomiędzy Japonią a Stanami Zjednoczonymi. W traktacie siogun wyraził zgodę między innymi na zaopatrywanie amerykańskich statków w wodę i prowiant. Ustanowiono wówczas tak zwane otwarte porty w miejscowości Shimoda na półwyspie Izu oraz w Hakodate – mieście, w którym obecnie znajduje się Goryōkaku. W tym samym roku Japonia podpisała identyczne traktaty z Rosją i Wielką Brytanią. W związku z procesem otwierania granic zaistniała potrzeba negocjacji oraz obrony terytoriów. Dlatego zawczasu powołano w Hakodate urząd komisarza (bugyō). Jednakże ówczesne biuro znajdowało się w miejscu pełnym ludzi i panowały w nim trudne warunki. Co więcej, ponieważ leżało ono blisko portu, w razie ataku zagranicznych wojsk stałoby się łatwym celem ataku. Zadecydowano więc o przeniesieniu siedziby komisarza w głąb lądu. Wówczas to podjęto decyzje o przygotowaniu mokradeł, na których obecnie znajduje się twierdza Goryōkaku. (więcej)
Warto zobaczyć
Wieża Goryōkaku
Z położonej w sąsiedztwie parku Goryōkaku wieży rozciąga się widok na zamek i miasto Hakodate, aż po samą cieśninę Tsugaru. Zbudowana w 2006 roku konstrukcja mierzy 107 metrów. Wcześniej na tym samym miejscu stała wieża o wysokości 45 metrów. Na dwóch w pełni oszklonych piętrach znajduje się wystawa przybliżająca historię twierdzy Goryōkaku.
Biuro komisarza (bugyō) Hakodate
Ustanowione przez siogunat Tokugawów biuro zostało zniszczone w 1871 roku – dwa lata po bitwie o Hakodate. Upłynęło wiele lat i budowla stała się obiektem badań oraz wykopalisk. W 2010 roku zakończono rekonstrukcję części budynku. W środku znajduje się wystawa na temat Goryōkaku, największą atrakcję jednak stanowi strefa reprodukcji: odtworzone biuro i sala bankietowa. Najdalszy pokój sali bankietowej to miejsce, w którym odbyło się przejęcie władzy przez nowy rząd Meiji. Magazyn zaopatrzenia (hyōrōkura)
Duża część zamku została zniszczona w trakcie wojny. Jednakże magazyn hyōrōkura przetrwał do dziś w nienaruszonym stanie. Pierwotnie służył jako skład ryżu. Nagły wybuch wojny sprawił, że budowlę zaczęto nazywać „magazynem zaopatrzenia”.
Godziny otwarcia
